Που ΄σαι Θανάση;

Παρότι το ομώνυμο κομμάτι του Γιώργου Ζαμπέτα δεν αναφέρεται ασφαλώς στον Θανάση Βέγγο, από τότε που ο τελευταίος μας άφησε χρόνους, πάντα τον σκέφτομαι όποτε τύχει να το ακούσω.

Αν αυτό συμβαίνει και με άλλους, ίσως να μην είναι μία απλή σύμπτωση. Και ίσως τούτη να ήταν η πρώτη, η βασικότερη πτυχή του Βέγγου, αφού για τους Έλληνες είναι σχεδόν καθολικός ως φιγούρα, ως τύπος ανθρώπου, ως περσόνα του μικρού αλλά διαχρονικά ζωηρού τόπου μας. Η δεύτερη είναι ακόμη πιο ευδιάκριτη. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πάντα σε κίνηση, που πάντα τρέχει κάτι να προφτάσει. Αυτή η κωμική αλλά και δημιουργική νευρικότητα εμπερικλείει μέσα της με τόση πληρότητα την εποχή στην οποία σμιλεύτηκε, προβλέποντας παράλληλα και το μέλλον, όχι πια μονάχα της Ελλάδας, μα ολάκερης της ανθρωπότητας που δε σταματά λεπτό να ξαποστάσει. Την τρίτη την έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο Βέγγος. Είναι η φάτσα. «Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα», είχε υποστηρίξει κάποτε, για να συμπληρώσει σε σχεδόν μελαγχολικό τόνο ότι εκεί «είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα». Ασήμαντου; Είναι ο Βέγγος ασήμαντος, έστω στο βαθμό που φέρει το προσωπείο ενός τέτοιου ανθρωπολογικού τύπου; Η σεμνότητα, γαρ. Η σεμνότητά του μαζί με τη φυσική ευγένεια, την καλοσύνη, την πραότητα και το αξιαγάπητο του χαρακτήρα, συγκροτούν ένα αδιαχώριστο πεντάπτυχο, που αθροίζεται στα προηγούμενα για να ολοκληρώσει την ανασύνθεση ενός σπουδαίου ηθοποιού, ο οποίος δεν υποδύθηκε ποτέ τίποτε άλλο παρά τον θαυμάσιο εαυτό του. Όπως αναφέρει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, χρειάστηκε να περάσει αρκετές φορές από μία ειδική επιτροπή «έκτακτων ταλέντων» προκειμένου να αποκτήσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και να μπορέσει να παίξει στο θέατρο. Σχεδόν τον παρακαλούσαν τα μέλη της επιτροπής να μάθει το κείμενο ενός συγκεκριμένου ρόλου για να τον περάσουν. Τίποτα αυτός. Συνέχιζε να κάνει τα δικά του. Αυτό έπραττε με αξιοπρέπεια και εντιμότητα μέχρι που έφυγε από κοντά μας στις 3 Μαΐου του 2011. Το περασμένο Σάββατο συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από κείνη τη μέρα. Που ΄σαι Θανάση; Που είσαι να τρέξεις ξανά λίγο για εμάς;

ο Λουκάς και ο Σόλων