Η νύχτα της Φιλοσοφίας – ο Λόγος

Η αφίσα έξω από το περίφημο κτήριο του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών διακήρυσσε με τον γνώριμο γαλλικό στόμφο: «ΕΛΛΑΣ ΓΑΛΛΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 2014.

Αλλά όσο αμφιλεγόμενα κι αν αποτιμηθεί το κεντρικό σύνθημα του Ινστιτούτου για να περιγράψει τον κύκλο εκδηλώσεων της πολιτιστικής ατζέντας, που τρέχει για αυτήν την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι ενθαρρυντικό. Και το φιλοσοφικό συμπόσιο που έλαβε χώρα την περασμένη Παρασκευή κάτω από τον νυχτερινό αττικό ουρανό, με τη συμμετοχή Ελλήνων και Γάλλων φιλοσόφων, συνιστά την απτή απόδειξη της επιτυχίας του εγχειρήματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα επίσημα χείλη συνήθως εστιάζουν στους διαχρονικούς και πολυποίκιλους δεσμούς που δένουν δύο κράτη όπως την Ελλάδα και τη Γαλλία και μπλα, μπλα, μπλα. Χωρίς να υποτιμάται η εν λόγω συνθήκη, ας μην περάσουμε πολλή ώρα επαναλαμβάνοντας κοινοτοπίες. Το σημαντικό είναι δίχως αμφιβολία ότι «έγινε κάτι». Τόσο απλά. Δε σημαίνει ότι θα πρέπει αυτομάτως να είμαστε ευχαριστημένοι με ό,τι γίνεται ή με όποιον τρόπο γίνεται. Για παράδειγμα και στην συγκεκριμένη εκδήλωση, υπήρξαν προβλήματα με τις υποδομές –λόγω της περιορισμένης χωρητικότητας, για πολλούς στάθηκε αδύνατο να παρακολουθήσουν μία από τις συζητήσεις ή τα ντοκιμαντέρ που λάμβαναν χώρα στις μικρότερες αίθουσες. Αλλά πέρα από τα όποια προβλήματα, η ημερίδα που διοργάνωσε το Ινστιτούτο, έβαλε όλους όσους βρέθηκαν υπό την πνευματική του σκέπη σε μία διαφορετική διαδικασία. Θέλω να πω ότι δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε διαρκώς με τις μπαρούφες του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Στουρνάρα, παρότι είναι σημαντικό να τους επικρίνουμε. Υπάρχουν ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν ή τουλάχιστον οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τα απαντήσουμε, σε αυτό το εξαιρετικά σύντομο πέρασμά μας από τη ζωή. Αν δεν το πράξουμε, τότε έχουμε πεθάνει πολύ προτού σταματήσει να χτυπά η καρδιά μας. Το ζήτημα κάθε φορά, είναι ποιος καθορίζει το αντικείμενο της συζήτησης και τι ερωτήσεις κάνει. Στην πραγματικότητα δεν θα πρέπει καθόλου να μας απασχολούν ούτε τα ζητήματα, ούτε τα ερωτήματα που θέτουν, είτε οι κ.κ. της συγκυβέρνησης, είτε για να το πούμε και αυτό, τα στηρίγματά τους που περνιούνται για καλλιτέχνες ή διανοούμενοι, από το πιο τεχνοκρατικό μέχρι το δήθεν πιο φιλοσοφικό. Τι σχέση άλλωστε έχουν δαύτοι με το πνεύμα; Το πολύ πολύ να είχαν κάποτε μία σοφή προγιαγιά, από την οποία όμως δεν πήραν ποτέ τίποτε.

ο Λουκάς και ο Σόλων