Όχι άλλο Μάνο Σέργιο

Ακόμη και η τίμια αποχή από το χαζοκούτι, δε σε γλιτώνει πάντα από την πλύση εγκεφάλου.

Το έχουν καταλάβει τα τσακάλια της διαφήμισης και την έχουν πέσει στο ραδιόφωνο αλλά και στο διαδίκτυο, με σκοπό να προσηλυτίσουν άμεσα τους άπιστους οι οποίοι τόλμησαν να αψηφήσουν τη δύναμη της εικόνας. Είναι περίπου ένα μήνας τώρα που, με αφορμή τη συμμετοχής της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στο μουντιάλ της Βραζιλίας, ένας νέος ιδεοψυχαναγκασμός έχει εισβάλλει στις συχνότητες της ενημέρωσης. Το όνομα αυτής της ασθένειας δεν είναι άλλο απ’ αυτό του πρωταγωνιστή της νέας διαφημιστικής παράνοιας, του Μάνου Σέργιου. Το σκεπτικό της διαφήμισης είναι απολύτως χαρακτηριστικό των τόνων κουτόχορτου με το οποίο για άλλη μια φορά επιχειρούν να μας ταΐσουν. Ο Μάνος Σέργιος, είναι ένα φανταστικό πρόσωπο που δημιούργησε η τράπεζα Πειραιώς για να πλασάρει την χορηγία της στην εθνική Ελλάδος, που την χρηματοδοτεί με τα χρήματα των πολιτών, μετά και την περίφημη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για την προβολή μιας κακόμοιρης περσόνας, ενός ανθρωπάκου ο οποίος φέρεται να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ –φαντάζομαι για 580 ευρώ το μήνα– και η ζωή του αλλάζει προς το καλύτερο, «δηλαδή προς το πολύ καλύτερο», όταν δέχεται το τηλεφώνημα της κλήσης του στην εθνική. Πάντοτε οι διαφημιστικές εκστρατείες αυτού του τύπου έτειναν στην εθνική και όχι μόνον υπερβολή, στη δόμηση μίας συλλογικής ιδέας που μοναδικό σκοπό της είχε την στεγανοποίηση της αποβλάκωσης, αποδίδοντας παραπλανητικές διαστάσεις σε ένα τόπι. Είναι μία ιδέα που αποκλείει την ύπαρξη οποιαδήποτε άλλης στον ζωτικό ψυχικό χώρο του ζαβλακωμένου. Δε θα ακούσετε ποτέ το Μάνο Σέργιο να μιλά για την ανεργία και τη μαύρη ή θεσμοθετημένη πια εκμετάλλευση στην Ελλάδα. Δε θα τον ακούσετε ποτέ να μιλά για τα δεκάδες –πολλά εξ’ αυτών θανατηφόρα– εργατικά ατυχήματα ή για τη φτώχεια που μαστίζει τη διοργανώτρια χώρα, τη Βραζιλία. Μπάλα να έχουμε και άγιος ο θεός. Και μπόλικο διαφημιστικό κάρβουνο για να φλομώνουμε τον κόσμο.       

                                                                      ο Λουκάς και ο Σόλων