Κακός Οιωνός

Αυτό που συνέβη στο Βατικανό, μας υπενθύμισε γιατί ο αγώνας της τέχνης με τη ζωή είναι άνισος.

Μας πηγαίνει πίσω στην εποχή των αρχαίων μύθων και στους χρησμούς του «ομηρικού» Κάλχα. Μας ταξιδεύει σε άλλα μονοπάτια, που ο σύγχρονος νους τείνει να τα ξεχάσει, μιας και δεν τα περπατά τόσο συχνά πια. Κυρίως όμως μας παράσχει –δυνητικά– με μία ακόμη τρανταχτή απόδειξη της φύσης της σχέσης που έχει η τέχνη με τη ζωή. Γιατί το ζήτημα βεβαίως είναι ποια «ζωή» αγωνίζεται να αναπαραστήσει ή καλύτερα να ανασυνθέσει η τέχνη.

 Ήταν μία χαρούμενη, παρότι συννεφιασμένη, μέρα στη Ρώμη. Χιλιάδες κόσμου είχαν συρρεύσει στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για να ακούσουν το μήνυμα ειρήνης του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος θέλησε να εκφράσει την αγωνία του για την έκρυθμη κατάσταση στην Ουκρανία. Δίπλα του, δύο μικρά παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι τον βοήθησαν να απελευθερώσει δύο λευκά περιστέρια από το μεγαλύτερο παράθυρο του Μεγάρου των Αποστόλων, σε μια συμβολική κίνηση για την ειρήνη. Και ήταν όντως υπέρ το δέον συμβολικά, όλα αυτά, όπως άλλωστε και όσα ακολούθησαν, χωρίς ωστόσο να είναι προσχεδιασμένα. Μόλις τα περιστέρια απελευθερώθηκαν και άρχισαν να πετούν στον γκρίζο ουρανό, έγιναν λεία για ένα μαύρο κοράκι και έναν γλάρο αντίστοιχα. Ο κόσμος που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρακολουθούσε περιχαρής το κυριακάτικο κήρυγμα του Ποντίφικα, πάγωσε. Κανείς δεν έδειχνε να πιστεύει αυτό που συνέβαινε. Τα περιστέρια προσπαθούσαν μάταια να ξεφύγουν από τις επιθέσεις των πουλιών ώσπου χάθηκαν από τα μάτια των άναυδων πιστών, ενώ οι υπεύθυνοι του Βατικανού έκλεισαν βιαστικά το παράθυρο μετά τις αμήχανες ευχές του Πάπα. Αποτέλεσμα; Ήδη από το απόγευμα της ίδιας μέρας το συμβάν βρισκόταν ανάμεσα στις «πρώτες» ειδήσεις των μεγαλύτερων ειδησεογραφικών πρακτορείων και καναλιών, εντός και εκτός Ιταλίας. Και όχι άδικα. Ποιος θα διαφωνούσε πως ο οιωνός για την ειρήνη στην Ουκρανία είναι ανησυχητικά κακός;    

ο Λουκάς και ο Σόλων