Στο μυαλό του Αντώνη Σαμαρά
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
Τον άκουγα με προσοχή αλλά και με δυσκολία από το ραδιόφωνο. Η φωνή του ελαφρώς καταπονημένη, όπως τότε που είχε αφιερώσει όλες του τις δυνάμεις στη νίκη και λίγες μέρες μετά την πολυπόθητη εκλογή, υπέστη αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς Το φρόνημά του φανερά εξασθενημένο, παρά τη συνεχή προσπάθεια να προσδώσει στο λόγο του έναν τόνο αδιαμφισβήτητης αποφασιστικότητας.
Ήθελα μόνο να δω τις εκφράσεις του προσώπου του αλλά τελικά αυτό δεν είχε καμία σημασία. Σημασία είχαν μόνο τα λόγια ενός ανθρώπου που προσπαθεί να πείσει για το αδύνατο και που πιστεύει ακόμη σε θαύματα ή τουλάχιστον έτσι λέει. Μία ρητορική που δεν αντέχει να υποστεί ούτε την τυπική δημοσιογραφική κριτική μιας συνέντευξης τύπου. Αντέχει μόνο να απευθύνεται στο κομματικό ακροατήριο –κι αυτό ακόμη δεν ήταν και τόσο ένθερμο φέτος– αναπαράγοντας παρωχημένες ιστορίες κυβερνητικής επιτυχίας. Η Ελλάδα είναι πρώτη! Παρουσιάζει «το μεγαλύτερο κυκλικό πλεόνασμα στην Ευρώπη», με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Επίσης «υπάρχουν ενδείξεις ότι η ανεργία φρέναρε» ενώ η ύφεση «είναι για πρώτη φορά μικρότερη απ’ ότι είχαν υπολογίσει». Δεν έχει καν νόημα να αποδομήσουμε, σημείο προς σημείο, αυτούς τους αδιανόητους ισχυρισμούς. Πώς να αντιπαρατεθείς άλλωστε με την παράνοια του φανταστικού, που δηλώνει βέβαιη για τη βελτίωση της εικόνας σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο; Αντίστοιχα, δεν έχει κανένα νόημα πια να ασχολείσαι με την επάνοδο της επικίνδυνης και προσβλητικής «θεωρίας των δύο άκρων», η οποία επέστρεψε στο πρωθυπουργικό λεξιλόγιο (μαζί με άλλες συμβολικές αναφορές στη θρησκεία, στους λαθρομετανάστες κλπ.), ελλείψει καλύτερης στρατηγικής.
Ο πρωθυπουργός δίνει την εντύπωση ενός ανθρώπου που πάσχει από σύνδρομο άρνησης. Δείχνει ικανός να αποδεχθεί και να υποστηρίξει οτιδήποτε, αρκεί να καταστεί το πολιτικό του εγώ απρόσβλητο στις επιθετικές αμφισβητήσεις της κοινωνικής πραγματικότητας. Το τι συμβαίνει στο μυαλό του θα ενδιέφερε ελάχιστα, αν σήμερα δεν τύχαινε να είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και αν οι αποφάσεις του δεν οδηγούσαν το λαό να κατεβαίνει ένα ένα, τα σκαλοπάτια της εξαθλίωσης.
ΦΙΛΗΒΟΣ