Πολίτες πια…

Του Δημήτρη Τερζή

 

 

Ας αναρωτηθούμε τι θέλουμε να είμαστε. Πολίτες ή Ψηφοφόροι; Το πρώτο εμπεριέχει το δεύτερο, όχι όμως και το αντίστροφο.

Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα και αποφασίζοντας γι’ αυτό, θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα ν’ αλλάξει αυτός ο τόπος. Ο Μοντεσκιέ έγραφε πως «η τυραννία της ολιγαρχίας κάνει λιγότερο κακό στην κοινωνία απ’ ότι ένας απαθής πολίτης στη δημοκρατία». Την απάθεια αυτή πληρώνουμε σήμερα, την απολιτίκ στάση ενδεδυμένη με το μανδύα μιας βολικής δικαιολογίας τύπου «όλοι ίδιοι είναι». Ωραία. Κι εμείς ως ενεργοί πολίτες τι κάνουμε γι’ αυτό; Από ποιόν περιμένουμε να δώσει τη λύση; Θα την δώσει μήπως ο από μηχανής Θεός ή τα τάγματα εφόδου των ναζί; Ή θα καταφύγουμε πάλι στο ρουσφέτι; Ποιο ρουσφέτι; Υπάρχει γύρω μας το κλίμα εκείνο των παλαιών ημερών, όπου ο βουλευτής του τόπου σου σε καλοδεχόταν, σε κερνούσε καφέ και κανονίζατε το νταραβέρι; Τόσα ψηφαλάκια, ανάλογο το ρουσφέτι;

Θέλετε να δούμε ένα παράδειγμα ενεργού πολίτη; Οι «Λίμνες» αποτελούν παράδειγμα δραστηριοποίησης ενεργού πολίτη. Εκεί που μαζεύτηκαν όλοι, προστάτεψαν τον αγώνα τους σε μεγάλο βαθμό από πολιτικά καπελώματα – όχι ότι δεν έγιναν γενναίες προσπάθειες περί του αντιθέτου – κι έμειναν εκεί, στις επάλξεις. Και… ω, τι έκπληξη, κέρδισαν! Μπορεί να διώχτηκαν δικαστικά, μπορεί να τους λοιδόρησαν οι «νοικοκυραίοι» οι οποίοι δεν έχουν πρόβλημα να πάνε αλλού τα σκουπίδια αρκεί να μην είναι μπροστά στην πόρτα τους, μπορεί να τους πήγαν τα ΜΑΤ, έμειναν όμως εκεί. Πάλεψαν και δικαιώθηκαν.

Ο καναπές δεν σε κάνει πολίτη. Σε κάνει κριτή των πάντων εκτός απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Και αυτό είναι Ύβρις. Και την Ύβρι την ακολουθεί η Νέμεση. Και τη Νέμεση την είδαμε μόλις προχθές, όταν ο πατριώτης μας απ’ την Πηνεία έπεφτε νεκρός απ’ τον μπράβο του εστιάτορα στην Αθήνα όταν πήγε με ένα γνωστό του να ζητήσουν τα δεδουλευμένα  φίλης τους. Όταν πριν από μερικούς μήνες το ίδιο σκηνικό γινόταν με μπαγκλαντεσιανούς εργάτες στη Μανωλάδα δεν είπες τίποτε γιατί θεωρούσες ότι δεν σε αφορούσε. Τώρα λοιπόν που στόχος δεν ήταν κάποιος ξένος εργάτης αλλά Έλληνας πολίτης, πιστεύεις ότι ακόμα δεν σε αφορά;

Το πιο απλό πράγμα στον κόσμο είναι να πάμε και να ψηφίσουμε στις εκλογές και να θεωρήσουμε πως εκεί αρχίζει και τελειώνει η ευθύνη μας. Αν το κάνουμε αυτό έπειτα από τόσα μαθήματα – παθήματα τότε απλώς επιβεβαιώνουμε εκείνους που μας θεωρούν «όχλο», «μάζα» και επί το λαϊκότερον «πρόβατα». Ο Ψηφοφόρος ασπάζεται τη Δημοκρατία κάθε 4 χρόνια, ο Πολίτης το κάνει κάθε μέρα.