Ό,τι άφησε όρθιο η φωτιά, το γκρέμισε η πολιτική του αποκλεισμού της Ηλείας που ακολουθούν οι κυβερνήσεις μετά το 2007
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
‘Όσα χρόνια και αν περάσουν από τις καταστροφικότερες πυρκαγιές που γνώρισε ποτέ η Ηλεία από συστάσεως της, οι μνήμες των ημερών εκείνων δεν πρόκειται να ξεθωριάσουν!
Την αρχική έκπληξη για την ένταση και την έκταση που προσέλαβαν από την πρώτη εκείνη δική μας « Μεγάλη Παρασκευή», διαδέχθηκαν η οργή και ο μεγάλος θυμός για την ανικανότητα στο σχεδιασμό της αντιμετώπισης της μεγαλύτερης καταστροφής που έπληξε τον τόπο μας.
Οργή και θυμός για τον τρόπο που εφαρμόστηκαν τα όποια μέτρα κατάσβεσης ( ενίοτε με σαφείς εντολές για τις «προτεραιότητες») για τις καθυστερήσεις, τις αστοχίες, την παραίτηση μπροστά στην αδάμαστη μανία της φωτιάς…
Ακολούθησε η ανείπωτη οδύνη και ο θρήνος για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν με βασανιστικό τρόπο μέσα στην πύρινη λαίλαπα, τα σπίτια , τις εκκλησίες, τα δημόσια κτήρια, τους στάβλους, τα ζώα , τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα παρθένων δασών, για το ανθρώπινο βιός που χάθηκε, εξανεμίστηκε μέσα σε λίγη ώρα, από όπου περνούσε η φωτιά …
Μέρες ολόκληρες έκανε ο ήλιος να φανεί πίσω από τα πυκνά σύννεφα καπνού… Μέρες ολόκληρες που οι Ηλείοι δεν μπορούσαμε να ανασάνουμε, να βρούμε το κουράγιο να μετρήσουμε τις απώλειες, να κλάψουμε τους νεκρούς μας…
Τότε ήταν, που ταυτόχρονα με την μεγάλη καταστροφή, μας «έπνιξε» στην κυριολεξία ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης : Των Ελλήνων από κάθε γωνιά της χώρας, από κάθε γωνιά του πλανήτη. Των ξένων από πολλές χώρες της Ευρώπης και από τον κόσμο ολόκληρο…
Αλληλεγγύη που εκφράστηκε με άπειρους τρόπους : Από την αποστολή ομάδων εθελοντών όλων των ειδικοτήτων, ως τις αποστολές ρουχισμού και τροφίμων αλλά και από την συγκέντρωση μεγάλων χρηματικών ποσών για την επούλωση των πληγών μας.
Πολλοί πίστεψαν στα χρόνια που πέρασαν από τη μεγάλη καταστροφή που μας σημάδεψε, πως με τόση στήριξη ( έμπρακτη) από τους απλούς ανθρώπους , την εκπόνηση τόσων μελετών ανά τομέα ( υποδομές, γεωργία, κτηνοτροφία), τόσων σχεδίων αποκατάστασης που υπόσχονταν αφειδώς η μία κυβέρνηση μετά την άλλη, ο νομός έξι χρόνια μετά, θα έπρεπε να έχει μεταβληθεί τουλάχιστον σε γη της επαγγελίας !
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη. Η ζωή στο νομό όχι μόνον δεν προχώρησε από τότε, αλλά αντιθέτως, η Ηλεία και οι άνθρωποί της αντιμετωπίστηκαν σχεδόν εκδικητικά από τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε κανένα ειδικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης στο νομό, αλλά στερήθηκε και αυτών ακόμα και των ποσών που συγκεντρώθηκαν για συγκεκριμένο σκοπό από τους απανταχού δωρητές. Δωρεές που διοχετεύθηκαν στην κάλυψη αλλότριων εκκρεμοτήτων, μοιράστηκαν ανισομερώς σε όλους τους πυρόπληκτους ( και μη ) νομούς , ανεξαρτήτως ποσοστών ζημιάς και πάντως δεν διατέθηκαν για την ανακούφιση των πληγέντων.
Η Ηλεία, παραμένει «κρανίου τόπος» από τον Αύγουστο του 2007.
Αντί να βοηθηθεί ν’ ανακάμψει, δέχεται το ένα μετά το άλλο τα χτυπήματα, με το πολιτικό της προσωπικό αδύναμο και ανίκανο να απαιτήσει από το κεντρικό κράτος και να επιβάλει τα αυτονόητα.
Ο εμπαιγμός των Ηλείων αποδεικνύεται διακομματικός και διαχρονικός. H Ηλειακή τραγωδία, μπορεί να συγκίνησε όλο τον κόσμο, άφησε όμως αδιάφορους τους Έλληνες που κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα από το 2007. Εκτός από τα μεγάλα λόγια και τις βαρύγδουπες δηλώσεις, που ελέχθησαν και έγιναν για λαϊκή κατανάλωση τις τραγικές ημέρες του Αυγούστου του 2007, αλλά και αργότερα υπό την πίεση της δυσφορίας της κοινής γνώμης, τίποτα ουσιαστικό δεν δόθηκε στο νομό μας, που θα μπορούσε να ανακουφίσει τους πληγέντες και να αντισταθμίσει τις τεράστιες ζημιές. Η πολιτική του αποκλεισμού της Ηλείας από τον κεντρικό σχεδιασμό της χώρας για την δημιουργία έργων υποδομής, συνεχίστηκε με θαυμαστή συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις κατά την εξαετία που παρήλθε από τις φωτιές. Ολυμπία οδός, αεροδρόμιο, λιμάνια, δράσεις και προγράμματα στήριξης του τουρισμού, του πρωτογενούς τομέα, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έμειναν ευσεβείς πόθοι… Δυστυχώς…