«Περί των Περιστροφών των Ουράνιων Μυαλών»

Καμιά φορά μαζί με τις σφαίρες του σύμπαντος περιστρέφονται και τα μυαλά. Κοιτάζουν ψηλά και οι κινήσεις του ουρανού, θέτουν σε κίνηση τις διεργασίες του νου.

Καμιά φορά χρειάζεται μόνο ένας «τρελός» και το ακόμη πιο τρελό όνειρό του για να προχωρήσει η ανθρωπότητα μπροστά. Κάποιος που να κοιτάζει πάντα ψηλά και να βλέπει μακριά. Κάποιος που στα άστρα να αναγνωρίζει τα στοιχεία μίας υπέροχης εξίσωσης, τέλειας και αρμονικής. Κάποιος που να μη διστάζει να συγκρουστεί με αυτό που πιστεύουν ή με αυτό στο οποίο υποτάσσονται πρόθυμα οι πολλοί. Ένας τέτοιος τύπος ήταν και ο Νικόλαος Κοπέρνικος, ο συγγραφέας του μνημειώδους έργου «De Revolutionibus Orbium Coelestium Libri VI» («Έξι Βιβλία για τις Περιστροφές των Ουράνιων Σφαιρών»). Είναι ο άνθρωπος που επανέφερε στο προσκήνιο την ηλιοκεντρική θεωρία, υποστηρίζοντας ότι η Γη και τα άλλα ουράνια σώματα περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Μέχρι τότε η επιστήμη είχε «υιοθετήσει» την γεωκεντρική εκδοχή της πανίσχυρης εκκλησιαστικής εξουσίας, σύμφωνα με την οποία η γη έστεκε ακίνητη στο κέντρο του κόσμου και όλα περιστρέφονταν γύρω της. Η ηλιοκεντρική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων είχε καλυφθεί από πίσω από το πυκνό σκοτάδι του Μεσαίωνα και ο Κοπέρνικος δεν άργησε να καταλάβει, βασιζόμενος και στις παρατηρήσεις που ο ίδιος είχε κάνει με γυμνό οφθαλμό, ότι είχαν δίκιο. Η εκκλησία φυσικά τον κήρυξε αιρετικό και αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος πέθανε άσημος και περιφρονημένος μία μελαγχολική μέρα του Μαΐου, προτού δει το magnum opus του να εκδίδεται. Χρειάστηκε χρόνος μέχρι να πειστεί και ο πλέον δογματικός, και ο πλέον φανατισμένος για την ορθότητα των απόψεών του. Μέχρι το μυαλό της ανθρωπότητας να συμβαδίσει με τον πρόωρο βηματισμό αυτού του ουράνιου νου. Πέντε περίπου αιώνες μετά τον θάνατο του, το 2008, ανακαλύφτηκαν τα οστά του και δύο χρόνια αργότερα κηδεύτηκε ξανά, με τιμές ήρωα αυτή τη φορά, στον καθεδρικό ναό του Φρόμπορκ στην Πολωνία. Κάτι είναι κι’ αυτό.

ο Λουκάς και ο Σόλων