Το ΠΑΣΟΚ που ανήκει;

Τι κοινό έχουν ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Νίκος Τεμπονέρας και ο Παύλος Φύσσας; Μήπως το ότι όλοι τους είναι θύματα δολοφονικής βίας με πολιτικά κίνητρα; Μήπως το ότι στην εποχή τους διακρίθηκαν για την πολιτική τους δράση και τον δημοκρατικό αγώνα για τα πιστεύω τους;

Αμφότερα σωστά αλλά αυτό που μας διέφευγε μέχρι πρότινος είναι η «σχέση» τους με τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, αφού όλοι τους εμφανίζονται στην αφίσα την οποία τύπωσε η νεολαία του κόμματος με αφορμή τον εορτασμό της 40ης επετείου του Πολυτεχνείου.

Στο μέσο της αφίσας λοιπόν, τα πρόσωπα των τεσσάρων ανδρών και από πάνω ακριβώς με ευμεγέθη γραμματοσειρά τα λόγια του Αντρέα Παπανδρέου, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Όπως ήταν φυσικό σημειώθηκαν πολλές αντιδράσεις και κατηγορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για οικειοποίηση νεκρού, ενώ και η οικογένεια του Παύλου Φύσσα εκδήλωσε την οργή της μέσω επιστολής της, όπου μεταξύ άλλων σημειώνεται ότι «…ο Φύσσας δεν τους ανήκει, δεν ήταν στον χώρο τους, πολύ περισσότερο που ήταν βαθιά αντιμνημονιακός».

Καίρια η επισήμανση καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που «χώροι» οι οποίοι δεν έχουν καμία ουσιαστική ή ακόμη και τυπική συνάφεια με τη δράση πολιτικών προσωπικοτήτων, επιχειρούν να υφαρπάξουν λίγη από την αίγλη και την ιστορική τους εμβέλεια. Κατανοητή βέβαια η προσπάθεια της πασοκικής νεολαίας και εμφανές το αδιέξοδό της. Γιατί ποιον έχει σήμερα να αναδείξει; Τον Τσοχατζόπουλο; Τον Τσουκάτο; Τον Παπαντωνίου; Τον Μαντέλη; Τον Σμπώκο; Ή μήπως τον Πάγκαλο; Η ηθική, πολιτική και ιδεολογική ένδεια δεν είναι εύκολο να καμουφλαριστεί. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με τη συνέχιση μιας κυβερνητικής πορείας απολύτως καταστροφικής για τη χώρα και τους ανθρώπους της. Υπάρχει λοιπόν μία τρομακτική αναντιστοιχία ανάμεσα σε αυτό που είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ και σε αυτό που θέλει να δείξει ότι είναι. Τα σύμβολα ανήκουν όντως στο λαό αγαπητοί νεολαίοι της παράταξης, καλά το λέτε. Το ΠΑΣΟΚ όμως που ανήκει; Μπορείτε να μας πείτε;