Μικρές και Μεγάλες Κυκλάδες
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
Ήδη από το πρώτο καλοκαίρι που αποδεσμεύτηκα από τον «οικογενειακό τουρισμό», συνέδεσα την έννοια των διακοπών με τις Κυκλάδες. Δεν ξέρω γιατί και βέβαια ποτέ δεν υποτίμησα τις ομορφιές των «δικών» μας νησιών του Ιονίου, αλλά αυτά τα ξερονήσια πάντα μου ασκούσαν μία ακατανίκητη γοητεία. Σαν πετραδάκια στο νερό σκορπισμένα, τα συνδέει κάτι βαθύτερο από μία απλή διοικητική ένωση. Ίδιο χώμα στη στεριά, ίδιος αφρός στη θάλασσα, ίδιος αέρας μανιασμένος φυσάει σε κείνα τα μέρη. Όλα πανέμορφα, όλα ξεχωριστά και όχι μόνο τα μεγάλα και τουριστικά νησιά αλλά και τα μικρά. Η Σίκινος. η Ανάφη, η Φολέγανδρος, η Ηρακλειά, η Κίμωλος, η Δήλος, Δονούσα, τα Κουφονήσια. Το μόνο που με στενοχωρούσε πάντα είναι πως τα έβλεπα μόνο τα καλοκαίρια, ενώ είναι γνωστό πως η ομορφιά κάθε τόπου αλλάζει με την εποχή. Φέτος η στενοχώρια θα είναι διπλή. Όχι τόσο επειδή δε θα τα επισκεφθώ, αλλά γιατί μπορεί την επόμενη φορά που θα καταφέρω να πάω σε κάποιο από αυτά, είναι πολύ πιθανό να βρω το τοπίο δραματικά αλλαγμένο. Ο λόγος είναι ότι από τις 5 Ιουνίου έχει ξεκινήσει η διαδικασία ώστε να μεταβιβαστούν παραλίες, υγρότοποι, καταφύγια άγριας ζωής και λοιπές περιοχές ανεκτίμητου φυσικού κάλλους των Κυκλάδων, στο διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ. Χαρακτηριστικό της αναλγησίας τους είναι πως πολλά από τα μέρη που προωθούνται προς «αξιοποίηση», προστατεύονται από το πρόγραμμα Natura 2000, είτε από άλλες συνθήκες ειδικής προστασίας. Δε θέλω ούτε να σκέφτομαι τι πρόκειται να συμβεί στις Κυκλάδες, στην περίπτωση που προχωρήσει αυτή η αλητεία. Αυτά τα μέρη που κάποιοι χαρτογιακάδες του υπουργείου Οικονομικών κατέγραψαν σε μία λίστα ώστε να πουληθούν για μία χούφτα ευρώ, δεν μπορούν να ανήκουν σε κανέναν ιδιώτη. Με το ζόρι θα λέγαμε πως ανήκουν στους αυτόχθονες, αφού η ευρύτερη περιοχή αποτελούσε ανέκαθεν ένα σημαίνον πολιτιστικό σταυροδρόμι της Μεσογείου και συνεπώς το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί, είναι πως ανήκει στους Μεσόγειους. Κανένας μασκαράς δεν πρέπει να τα εκμεταλλευτεί και να τα καταστρέψει. Δε θα τον αφήσουμε να το κάνει. Διαφορετικά, δε θα μας αξίζει να πατήσουμε το πόδι μας εκεί κάτω.
ο Λουκάς και ο Σόλων