Οι «αποχρώσεις» του λευκού

Το λευκό είναι το χρώμα της αθωότητας, το χρώμα της καθαρότητας, το χρώμα της γαλήνης και της ειλικρίνειας.

Παρότι χρωματολογικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι το πιο ουδέτερο από τα χρώματα, ταυτόχρονα είναι και το πιο ισχυρό. Θα ήταν το χρώμα του φωτός, αν το φως είχε χρώμα. Κι όμως το λευκό, που σε όλα τα μέρη της γης αναγνωρίζεται με ελάχιστες εξαιρέσεις –όπως π.χ. στην αμερικάνικη Ήπειρο όπου η Κου Κλουξ Κλαν κατάφερε να το λεκιάσει– ως το θετικότερο των χρωμάτων, συνδέεται επίσης με μία ιδιαίτερα σκοτεινή απόχρωση και ειδικότερα με τις συνθήκες κράτησης και συμμόρφωσης μυριάδων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Είναι τα «λευκά» κελιά, μία θλιβερή εφεύρεση για όλους εκείνους που κάποιοι αποφάσισαν ότι φυλακίζονται μονάχα για να υποστούν βασανιστήρια μέχρι να τους βγει η ψυχή. Ακριβώς επειδή το «λευκό» των κελιών έχει χρωματιστεί γλωσσικά και ηθικά, κάποιοι σκέφτηκαν μία διαφορετική ονοματολογική προσέγγιση. Έτσι δημιούργησαν μία νέα έκφραση, για το ίδιο πάντα περιεχόμενο και ονόμασαν τα κελιά της απόγνωσης, «φυλακές τύπου Γ». Αυτός ο τύπος φυλακών δρομολογείται από τους κυβερνώντες, με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί σε μία από τις περίφημες θερινές επιτροπές της Βουλής. Περιττό να αναφερθεί ότι πλέον δε θα μιλάμε για φυλακές, αλλά για απομονωμένα κολαστήρια εγκλεισμού. Γι’ αυτόν τον λόγο, από την Δευτέρα 3.860 κρατούμενοι σε όλες σχεδόν τις φυλακές της χώρας, συμμετέχουν στην απεργία πείνας με κύριο αίτημα να μην προχωρήσει το νομοσχέδιο. Αξίζει κανείς να βρει και να διαβάσει όλο το κείμενο των κρατουμένων που εξηγεί σε απλά ελληνικά γιατί η αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας των φυλακών ή η δημιουργία νέων με αυτές τις προδιαγραφές, θα τις καταστήσει πιο προβληματικές και κυρίως πιο απάνθρωπες. Αλλά πάλι, πότε αυτοί οι άνθρωποι δούλεψαν για να βελτιωθεί η κατάσταση προς το καλύτερο;

ο Λουκάς και ο Σόλων