Προσφυγιά
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
Με τόση προπαγάνδα που έχει παίξει στην Ελλάδα γύρω από το μεταναστευτικό και με την συστηματική παρερμηνεία του φαινομένου, αλλά κυρίως με την εφαρμογή μιας καθόλα αδιέξοδης πολιτικής από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, δεν είναι δα και παράξενο που ένας λαός με νωπή μεταναστευτική ιστορία ξέχασε λίγο λίγο τι σημαίνει μετανάστης, τι σημαίνει πρόσφυγας.
Λες και υπάρχει κανείς που να θέλει να αφήσει το σπίτι του, τον τόπο του, την οικογένεια και τους φίλους του, για να τραβιέται στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, όπως συμβαίνει καλή ώρα με τα δικά μας παιδιά, που αναγκάζονται να ξενιτευτούν για να μην «πεθάνουν» από ανεργία. Ανάμεσα στις χώρες που έχουν πληγεί τελευταία από τη μαζική μετανάστευση –γιατί η προσφυγιά είναι πληγή– και όχι για οικονομικούς λόγους αλλά εξαιτίας ενός φρικτού πολέμου, είναι η πολύπαθη Συρία. Την σπαραχτική ιστορία δύο γυναικών, μιας μάνας και μιας κόρης, μας την έφερε ο Δημήτρης Ρουμπής, ο υπεύθυνος τύπου των Γιατρών χωρίς Σύνορα και το tvxs.gr, που την φιλοξένησε. Η συνάντησή τους έγινε στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Τρίπολη του Βορείου Λιβάνου, όπου η 66χρόνη Ιζντιχάρ και η 46χρονη κόρη της Φατιμά λαμβάνουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Προέρχονται από τη μαρτυρική πόλη Χομς και είναι μάλλον περιττό να σημειωθεί ότι ο πόλεμος τους κατέστρεψε. Είχαν δουλειές, σπιτικό, φίλους, εν ολίγοις είχαν μία καλή ζωή. Το τριώροφο σπίτι της οικογένειας ισοπεδώθηκε από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς του καθεστώτος. Δεν τους έμεινε τίποτα. Έφυγαν κακήν κακώς από την πατρίδα τους και σήμερα παλεύουν με κάθε τρόπο για να επιβιώσουν στο κατά πολύ ακριβότερο κράτος του Λιβάνου. Όχι όλοι. Η μάνα έχει μαζί της μονάχα τα πέντε από τα επτά της παιδιά. Τα άλλα δύο βρίσκονται στην Ιορδανία, μόνα και αβοήθητα. Η μοναδική της ευχή είναι να γυρίσουν όλοι μαζί πίσω στη Συρία. «Προκειμένου να επιστρέψουμε θα μέναμε ακόμα και σε σκηνή εκεί που ήταν το σπίτι μας», λέει, με τη συγκίνηση του πρόσφυγα που ποθεί το χώμα του τόπου του, όπως το παιδί τη θήλυ της μάνας… Προσφυγιά.
ο Λουκάς και ο Σόλων