Επιτάφιος θρήνος
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
Ποιος το περίμενε ότι στις «παράλληλες απώλειες» της εποχής των μνημονίων, θα μετρούσαμε και το - άκρως ελληνικόν- αίσθημα της χαρμολύπης που μας χαρακτήριζε ως λαό;
Της λύπης για την απώλεια που βιώναμε κάθε τέτοια περίοδο, ανάμεικτο με τη χαρά της προσμονής της Ανάστασης; Του εορτασμού του Πάσχα των Ελλήνων; Σήμερα είναι διάχυτη παντού η λύπη και μόνον ! Καμιά προσμονή για το θρίαμβο της ζωής !
Σε ρυθμούς αργούς κινούμαστε όλο αυτό το διάστημα, αυτούς της ενδελεχούς παρατήρησης -ενίοτε και της παραίτησης- κατηφείς και οργισμένοι, σαν «ζόμπι» σε ένα περιβάλλον ξένο και εχθρικό. Με έναν εσωτερικό θυμό, μια οργή καταπιεσμένη που δεν έχουμε βρει ακόμα τους τρόπους να εκτονώσουμε.
Σε ένα κλίμα υποτονικό και μίζερο, κινείται και αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «αγορά» δυο μόλις ημέρες πριν την Ανάσταση !
Η πολυαναμενόμενη υποδοχή των «Αθηναίων» στα χωριά μας, δεν συνοδεύεται πια από το «ζωντάνεμα τους». Λιγότερες και λιτές οι έξοδοι από τις εστίες μας.
Ένας παρατεταμένος θρήνος για όσα είχαμε και μας στέρησαν.
Για την ελπίδα που χάσαμε …