Βαρέλι που αδειάζει

Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που ευρισκόμενος σε μεγάλο σούπερ μάρκετ της Αθήνας, είδα μία γνώριμη ετικέτα.

 Σ’ ένα διάδρομο γεμάτο μπουκάλια, ανάμεσα στα τόσα ελληνικά και ξένα κρασιά, υπήρχε και ένας τοπικός οίνος Ηλείας! Πάνε χρόνια από τότε, ωστόσο η εικόνα δεν ξεθώριασε γιατί από εκείνη τη μέρα βάλθηκα να πείσω φίλους και γνωστούς να δοκιμάσουν τουλάχιστον το συγκεκριμένο κρασί ή οποιοδήποτε άλλο προερχόταν από την Ηλεία. Ελαφρώς παιδικές οι επίμονες προτροπές μου και αναπόφευκτα η προσωπική εκστρατεία προώθησης του Ηλειακού οίνου δεν γλίτωσε από τα πειράγματα και τις πλάκες της παρέας. Βλέπετε όσο ισχυρά κι αν ήταν τα επιχειρήματα υπέρ της Ηλειακής αμπέλου, ήταν αδύνατο να συγκαλυφθεί ο τόνος της υποβόσκουσας περηφάνειας που αυθόρμητα διέπνεε κάθε αναφορά μου στις χάρες της ιδιαίτερης πατρίδας. Τελικά αυτό που δεν κατάφερε ο λόγος, το πέτυχε ο ουρανίσκος σαγηνευμένος από την ειλικρίνεια του ροδίτη και των άλλων εκλεκτών ποικιλιών που καλλιεργούνται επί του ευλογημένου εδάφους. Και γνωρίζω ότι όσοι δοκίμασαν, όχι μόνο αγόρασαν ξανά αλλά από τότε έγιναν πιστοί υποστηρικτές των προϊόντων μας. Για μας τους Ηλείους το κρασί που βγαίνει από τη γη μας, αποτελεί σπουδαίο σημείο αναφοράς της γεωγραφικής και ιστορικής μας καταγωγής. Κατ’ επέκταση τα στοιχεία που έφερε στο φως το εκτενές ρεπορτάζ της «Πρωινής» και αφορούν στη δραματική μείωση της παραγωγής κρασιού, οφείλουν να προβληματίσουν τους πολίτες καθώς και όλους τους αρμόδιους φορείς. Στην ουσία πρόκειται για καμπανάκι και το ελάχιστο που μπορεί να γίνει άμεσα για το κρασί αλλά και για κάθε προϊόν που παράγεται στον τόπο μας, είναι να στηριχτεί από εμάς τους ίδιους ως καταναλωτές. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως αυτό δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα, εφόσον όπως εξηγείται στο σχετικό ρεπορτάζ, υπάρχουν δομικές δυσκολίες που χρίζουν φυσικά δομικών παρεμβάσεων. Τώρα το κατά πόσον υπάρχει η βούληση από τους αυτοδιοικητικούς μας φορείς να επεξεργαστούν, με αφορμή το κρασί, μία συνολικότερη στρατηγική ανάδειξης των τοπικών προϊόντων, μόνο οι ίδιοι το ξέρουν. Σε κάθε περίπτωση εμείς θα πρέπει να πιέσουμε και να επαναφέρουμε τακτικά το ζήτημα στην επικαιρότητα. Γιατί και ο ίδιος ο νομός, με όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια, μοιάζει με βαρέλι που αδειάζει και μοιραία κάποτε θα στερέψει αν δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό. 

                                                                                 ΦΙΛΗΒΟΣ