Το Πραξικόπημα της Μπιραρίας

    Στην ιστορία βρίσκει κανείς πραξικοπήματα και πραξικοπήματα αλλά το «Πραξικόπημα της Μπιραρίας» παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και προσφέρει σημαντικά όσο και επίκαιρα διδάγματα.

 Γιατί μπορεί μεν να μην υπήρξε επιτυχημένο, ωστόσο αποτελεί ένα κομβικής σημασίας γεγονός της μεσοπολεμικής Γερμανίας, ένας κρίκος που αργότερα θα οδηγούσε στην πλήρη αν και όχι οριστική επικράτηση του ναζισμού. Ο πρώην λοχίας του γερμανικού στρατού Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας πολύ φιλόδοξος άνθρωπος. Ως επικεφαλής του τότε μικρού ακόμα αλλά δυναμικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, έβγαζε λόγους σε διάφορες μπιραρίες του Μονάχου, εκμεταλλευόμενος την απογοήτευση και τον θυμό των πολιτών, που αναζωπύρωναν διαρκώς οι απαιτήσεις για καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων των νικητών του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου επί των ηττημένων. Πέραν όμως του πληγωμένου τους εγωισμού, οι Γερμανοί υπέφεραν από τη φτώχεια, τον υψηλό πληθωρισμό και την ακόμη υψηλότερη ανεργία. Ο Χίτλερ παρουσιαζόταν ως εθνοσωτήρας, μιλώντας για προδότες πολιτικούς και βγάζοντας κηρύγματα μίσους εναντίον των Εβραίων. Τελικά μόλις νιώθει αρκετά ισχυρός, οργανώνει με τη βοήθεια και άλλων ακροδεξιών οργανώσεων το πραξικόπημά του για τις 8 και 9 Νοεμβρίου του 1923. Το σχέδιο ήταν να καταλάβουν πρώτα την εξουσία στο Μόναχο και ύστερα να βαδίσουν κατά του Βερολίνου, ακολουθώντας το παράδειγμα ενός άλλου δικτάτορα, του Ιταλού Μουσολίνι και της «Μεγάλης Πορείας» του προς τη Ρώμη. Το βράδυ της 8^ης Νοεμβρίου εισβάλλει μαζί με 600 επίλεκτα μέλη του κόμματος σε μία από τις μεγαλύτερες μπιραρίες του Μονάχου, όπου περίπου 3000 επιφανείς πολίτες και σύσσωμη σχεδόν η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του κρατιδίου έχουν προσέλθει για να ακούσουν μία προγραμματισμένη ομιλία. Αφού πυροβολεί ο ίδιος στον αέρα για εκφοβισμό, ανακοινώνει το πραξικόπημά στο σαστισμένο πλήθος: «η εθνική επανάσταση βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι κυβερνήσεις Βαυαρίας και Βερολίνου κατέρρευσαν. Σε λίγη ώρα θα σχηματίσουμε τη δική μας κυβέρνηση». Τελικά μία σειρά από στρατηγικά λάθη τις επόμενες κρίσιμες ώρες, οδηγούν στη σύλληψή του ιδίου και των λοιπών πραξικοπηματιών με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Περιέργως οι ποινές για τον Χίτλερ και τον διαβόητο Ες θα είναι εξαιρετικά χαμηλές –μόλις πέντε έτη– και έτσι ύστερα από οκτώ μήνες, ο επίδοξος δικτάτωρ θα αφεθεί ελεύθερος για να βουτήξει μερικά χρόνια αργότερα τη Γερμανία και όλη σχεδόν την ανθρωπότητα στο αίμα του πολέμου.

                                                                               ΦΙΛΗΒΟΣ