Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΝΤΟΑ

 

«Για να κερδίσω τον Πόλεμο δεν θέλω άλλα Στρατεύματα

παρά μόνο μια Εφημερίδα που θα υμνεί Καθημερινά τα κατορθώματά μου, προσηλυτίζοντας υπέρ μου το Λαό».

(Μέγας Ναπολέων, λίγο πριν το Βατερλό του το 1815).

 

Η Πολιτική  Δημοσιότητα ελέγχεται από την Πολιτική Κυριαρχία κυρίως μέσω των Λειτουργιών του Γραπτού και του Ηλεκτρονικού Τύπου που χειραγωγεί, διαμορφώνει και κατευθύνει τη Γνώμη, τη Θέληση και την Πολιτική Επιλογή των Πολιτών σε συγκεκριμένες Ιδεολογίες,  Πολιτικές, Κόμματα, Παρατάξεις, Σχήματα, Πρόσωπα.

Το Ομόκεντρο του Τύπου με την κάθε μορφής Εξουσία, είναι η γνήσια εμπορική σχέση του Δούναι από Αυτόν ως Εμπόρου την παραπλάνηση και τον εκμαυλισμό των Πολιτών και του Λαβείν τα αργύρια της πώλησης από τους Αγοραστές, εν ενεργεία ή ενόψει Εξουσιαστές.

Η Επαλληλία του Τύπου με το αποσαθρωμένο Πολιτικό Σύστημα  νομιμοποιεί  μεταξύ  άλλων την Κακουργηματική Ανισότητα υπέρ των Ισχυρών σε βάρος των Αδυνάτων, ενώ παράγει ή αναπαράγει την Ηγεμονία Διεφθαρμένων, Τυχάρπαστων, ακόμη και Υπόλογων για βαρύτατα Ποινικά Αδικήματα σε βάρος της Κοινωνίας και της Πολιτείας.

Ο Κερδώος Τύπος αφυδατώνει το Μυαλό των Πολιτών, χαυνώνει τα Συναισθήματα τους, ξεπουλά τον Εαυτό του και το Ρόλο του χάριν του Κέρδους του, αυτός είναι ο Κανόνας, ενώ οι Ανιδιοτελείς, Ιδεολόγοι, Οραματιστές, Αγωνιστές της Δημοσιογραφίας συνιστούν τη Σπάνια, Φωτεινή Εξαίρεση.

Είναι όμως Μέγα παράδοξο της Δημοκρατίας και ακραία Ύβρις εναντίον της, ότι οι Πολιτικές, Κομματικές και λοιπές Μαζικές Κοινωνικές Λειτουργίες παρεμβαίνουν ελάχιστα  έως Μηδενισμού τους στο Δημόσιο Χώρο.

Είναι Μέγα Ακατανόητο της Δημοκρατίας και νάρκη στα θεμέλιά της να έχει εκχωρηθεί ο Πολιτικός Πολιτισμός και ο Διαφωτισμός του Λαού σε πληρωμένους  αδρά  κρώζοντες χορτασμένους Παπαγάλους, κωμικοτραγικούς αλλά και επικίνδυνους Εφημεριδο-Ευαγγελιστές, Εφημεριδο-Αποστόλους, Τηλε- Εισαγγελείς, Τηλε-Δικαστές και στα Μεγαλο-Εργολαβικά  Αφεντικά τους.

Σε συνθήκες του Κυριαρχούντος ξέφρενου Νεοφιλελεύθερου Ρεαλισμού τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γίνονται Γκεμπελικοί, Κυνικοί Έμποροι  της Ευσυνειδησίας και της Αξιοπρέπειας των Πολιτών.

Σε συνθήκες Αδιακρισίας των Υπέρτατων Εξουσιών, ο Πανίσχυρος Τύπος γίνεται κάτοχος Μείζονος Πολιτικής Δύναμης, ενώ αγνοεί την Λαϊκή Κυριαρχία αναγόμενος σε άτυπη Ισότιμη Εξουσία με  τη Νομοθετική, την Εκτελεστική-Κυβερνητική, τη Δικαστική, πιστοποιώντας το Καισαρισμό του επί του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Είναι ευκρινές ότι ο Κοινωνικός και ο Πολιτικός Χώρος και Χρόνος  των Ανθρώπων ελέγχεται ασφυκτικά και ποδηγετείται από τον Αγοραίο Τύπο για λογαριασμό των Μεγάλων Πολιτικών και Οικονομικών Συμφερόντων σε Κεντρικό και Περιφερειακό Επίπεδο.

Αν όμως ο Τύπος δεν εκπληρώνει το Καθήκον του προς τη Χώρα και το Λαό, τότε είναι ένας από τους Πρωταγωνιστές που οδηγούν  στην Ψεύτικη Δημοκρατία των Προνομιούχων, της Φατρίας, της Κλίκας, της Σέχτας, της Παρέας, των Φίλων ,των Εξουσιομανών, των Καρεκλοκένταυρων.

Ο Τύπος έχει χρέος να εκπληρώνει με ανεξαρτησία το Συνταγματικό, Λογικό, Νόμιμο και Ηθικό ρόλο του για την Πνευματική και Πολιτική Καλλιέργεια των Πολιτών, για την εμπέδωση και διεύρυνση της κριτικής ικανότητάς τους.

Ο Τύπος  έχει χρέος για την αντικειμενική, επαρκή, πλουραλιστική πληροφόρηση των Πολιτών και τον Καθαρό Έλεγχο της Εξουσίας με μόνο κίνητρο και κριτήριο τον Υπέρτατο Σκοπό της υπηρέτησης του Γενικού Συμφέροντος.

Ο Τύπος έχει χρέος να συμβάλλει στην ποιότητα του Πολιτικού Λόγου και του Κοινωνικού Διαλόγου ωθώντας  τον Πολίτη στον Ενεργό, Συμμετοχικό ρόλο του στις Δομές και στις Λειτουργίες της Δημοκρατίας και όχι να είναι αγνοούμενος από αυτήν, όπως συμβαίνει σήμερα.

Ο Τύπος έχει το χρέος μιας εκστρατείας  διαφώτισης των Πολιτών θέτοντας και αναδεικνύοντας τα Κοινωνικά Προβλήματα στον Πυρήνα του Πολιτικού Συστήματος, η λύση των οποίων σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους οδηγεί  στην Ευημερία και στην Ασφάλεια Όλων των Πολιτών.

Ο Τύπος έχει χρέος να σέβεται τους Πολίτες εκπληρώνοντας το Καθήκον του προς το Κοινωνικό Σύνολο σύμφωνα με τον Κώδικα της Ηθικής Δεοντολογίας του, ενώ είναι Ελεύθερος να αυτορυθμίζεται δεσμευόμενος όμως από το Ανθρώπινο Δίκαιο αλλά και από το Θείο Νόμο της Αλήθειας, της Αμεροληψίας, της Αξιοπιστίας.

Στις διαμορφωμένες συνθήκες το Έγκλημα - και δια του Τύπου- της Μετάλλαξης του Δημοκρατικού Πολιτεύματος σε Αριστοκρατικό Δεσποτισμό, δεν το συγχωρεί ούτε ο Ελεήμων Θεός της Δημοκρατίας.

Στις διαμορφωμένες συνθήκες, το Έγκλημα - και για του Τύπου- των σωρευμένων και σωρευομένων Δημοσίων Δεινών σε βάρος των Ανίσχυρων υπέρ των Προνομιούχων, δεν το συγχωρούν οι Μεγάθυμοι Αυθεντικοί Δημοκράτες, Πρόγονοί μας, ο Σόλων, ο Κλεισθένης, ο Περικλής που μας κοιτούν και μας χλευάζουν.

Εσύ όμως, ως Πολίτης, κάνε κάτι, σκέψου, αμφισβήτησε, αρνήσου με Λόγο και Πράξη τον Πνευματικό Μεσαιωνισμό και τον Εκσυγχρονιστικό Σκοταδισμό που μακελεύουν τη Σημασία σου διαλύοντας το Νόημά σου ως Άνθρωπο.

  Εσύ ως Πολίτης, άρχισε τον Πόλεμο κατά της Βαστίλης των Υποκρισιών, των Αδικιών, του Αυταρχισμού και μη λιποτακτείς από τη Μάχη.